سلام به آبجی ها و داداشی گلم...

زن با عجله رخت ها را شست.نمی خواست برای سال نو رخت چرک در خانه داشته باشد آنهارا روی بند پهن کرد ملافه ها لباس کار همسرش حتی پیراهن سیاهی که مدتی برای دلداری همسایش پوشیده بود و روسری گلدار قشنگ دخترش... زن گیره چوبی هایرخت رو به اونها زد و به اتاق رفت  برای نوروز خیلی کار داشت...                 نسیم

باد هوهو کنان لابه لای رخت ها پیچیدوپیراهن وملافه ها را تکان دادوبعد روسری را تاب داد ملحفه ای که آب از گوشه هاش میریختند گفت "آخیش آخر از اون کنج اتاق در اومدم دیگه حوصله ام سر رفته بود"       

   لباس آبی هم گفت"وای چه رنگ پریده شدم از بس که تو آفتاب بودم"                                  پیرهن سیاه آهی کشیدوگفت"چه روزگار بی وفایی آخه جرا این رنگ همیشه نشون غم وغصه است و من به خاطر رنگم باید اندوه مردم رو ببینم..."

روسری گل گلی قرمزهم با سر حالی تمام گفت:"مگه بده توی اتاق هم از بازی بچه ها لذت میبری هم به قصه مادر بزگ گوش میکنی"

در حالی که باد گل های روسری رو نوازش میکرد روسری باشادی گفت"خب وقتی عاشقونه برای راحتی بچه ها کار میکنی زیر آفتاب بودن هم لذت بخش است"

پیرهن سیاهم باعصبانیت گفت"حتما دیدن اندوه و ناراحتی مردم هم لذت بخش است "

روسری نگاهش به حیاط دوخته شد وبا نگاه کردن به زن که داشت شیشه پنجره رو تمیز میکرد گفت"رنگ تو به دیگران دلگرمی میده تو به اونا یجور دلداری میدی"

باد شادو سر زنده گفت من خیلی وقته دنبال یه دوست خوش بخت میگردم بعد اون گیره چوبی رااز روی روسری کندوبه روسری گفت"باید تو رو نشون دوستام بدم"

روسری از باد قول گرفت که زود بر گردند چون دخترکی که سر چهارراه گل میفروخت اونو به سرش میبست و هنگام گل فروختند میگفت"بهار نزدیک است باید تمام سفره های هفت سین گل های نرگس داشته باشند

نسیم...

..